Opis projektu

Projekt prezentujący postać Mieczysława Fogga jest oparty na wątku kawiarni, którą muzyk osobiście otworzył w 1945 r. w Warszawie. Piosenkarz koncertował na całym świecie. Zwykle akompaniowano mu na fortepianie. Do Cafe Fogg udało się zdobyć inny instrument klawiszowy – stare pianino. Aranżację wnętrza tworzyły zebrane z różnych miejsc, od różnych osób przedmioty. Głównym motywem przewodnim w stworzeniu tego lokalu było dodanie kolorytu do życia Warszawiaków, których miasto zostało doszczętnie zniszczone. Mieczysław Fogg bardzo forsował swój głos. Do tego stopnia, że lekarz zabronił mu śpiewać, oczywiście bez skutków. Z szarości ul. Marszałkowskiej przez cały rok, każdego dnia barwnie wybrzmiewały koncerty. Cafe Fogg było jednym z miejsc, gdzie ludzie po wojnie szukali i odnajdowali swoich bliskich: zostawiali liściki licząc, że poszukiwana bliska osoba się zgłosi.
Aktualnie ul. Marszałkowska jest synonimem pośpiechu i tłoku. Projekt wchodzi w tę przestrzeń zwykle mijaną bezrefleksyjnie, w biegu. Wystawa w sposób plakatowy ma przynajmniej na moment zainteresować, zatrzymać i skłonić do powrotu myślami w pierwszą połowę XX wieku. Dominująca czarna, falista forma nawiązuje do instrumentu, wokół którego gromadzili się słuchacze Mieczysława Fogga – fortepianu. Na około stoją geometryczne bryły kojarzące się z kawiarnianymi stolikami. Są to walce, ich okrągłe pokrywki przynoszą na myśl płyty gramofonowe. Kolorystyka łagodnie wychodzi z szarości płyt chodnikowych. Na szczycie osiąga czysty kolor – intensywny, elegancki fiolet.